پیامدهای تنبیه بدنی کودکان
بعضی از والدین، تنبیه بدنی را به عنوان یکی از راههای تربیت فرزندان میدانند؛ اما باید توجه داشت که به جای تنبیه و اعمال خشونت همواره راه بهتری هم میتوان پیدا کرد. تنبیه بدنی پیامدهای بدی در رفتار و روحیه کودکان بر جای میگذارید. اگر شما از کسانی هستید که عادت دارند فرزند خود را تنبیه بدنی کنند، حتما این مطلب را بخوانید!
هر قدر کودک بیشتر تنبیه شود، احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه در او بیشتر میشود. تحقیقات صورت گرفته در این زمینه موید آن است که رابطه مستقیمی میان تنبیه بدنی در کودکی و بروز پرخاشگری در دوره نوجوانی و بزرگسالی وجود دارد. تقریبا همه مجرمان خطرناک در دوران کودکی یا بهطور پیوسته تنبیه یا تهدید شدهاند. کودکانی که تنبیه میشوند، بیشتر از کودکان دیگر رفتارهای ناپسندی مانند دروغگویی، حقهبازی و آزار و اذیت دیگران را از خود نشان میدهند. رفتارهای کودک از طریق الگوبرداری و تقلید رفتارهای والدین، شکل میگیرد. بنابراین والدین باید نمونه بارزی از یک انسان سالم، با محبت، و منطقی باشند تا الگوبرداری کودکان از آنان، مشکلی برای زندگی آیندهشان ایجاد نکند. در بسیاری از موارد که رفتار کودک از نظر والدین ناشایست تلقی میشود،کودک صرفا آنچه را بر اساس تجربیات و اقتضای سن خویش یاد گرفته، بروز میدهد. در حقیقت کودک با زبان بیزبانی میخواهد بگوید که نیاز اصلی او فراموش شده است. کودک در کنار نیازهایی مانند نیاز به تغذیه مناسب، خواب کافی، فعالیت سالم و هوای مناسب، نیاز به محبت و توجه والدین دارد. اما والدین گاهی با بهانه کردن مشکلات خود، زمان اندکی را برای برآوردن این نیاز اساسی اختصاص میدهند. به راستی زمانی که کودک با رفتارش به شما میگوید که نیازش را فراموش کردهاید، چه برخوردی با او میکنید؟ آیا نیازش را برآورده میسازید یا فقط با خشونت بیشتر او را تحقیر کرده و بیشتر آزار میدهید؟!
تحقیقات نشان میدهد کودکانی که با تنبیه بزرگ شدهاند، در تشخیص مسائل همواره با مشکل مواجه بوده و نمیتوانند “خوب و بد” را از یکدیگر تشخیص دهند. این کودکان، در غیاب والدین خود بیشتر از سایر بچهها رفتارهای نادرست و بیادبانه انجام میدهند. دکتر “جان هالت” پژوهشگر و رئیس موسسه “پایان تنبیه بدنی کودکان” در سوئد، در تحقیقاتی که در خصوص عوارض تنبیه بدنی کودکان انجام داده، دریافته است که تنبیه در دوران کودکی مانع تشخیص راهکارهای درست حل مشکلات در بزرگسالی میشود. در بخشی از این تحقیق آمده است:
یکی از مادران که معمولاً فرزندش را تنبیه بدنی میکند میگوید: “بچه من موقعی رفتارش درست است که او را تنبیه میکنم. اما راستش، نمیدانم رفتار درست او به خاطر ترس است یا این که واقعاً خوب و بد را از هم تشخیص داده است!”
واضح است که این رفتار ناشی از ترس و تهدید است و رفتارهای به ظاهر درست کودک فقط تا زمانی ادامه دارد که کودک تا حدی بزرگ شده باشد و بتواند در مقابل این تهدیدها مقاومت کند، و درست از این زمان به بعد است که دیگر حتی با تنبیه و اجبار نیز درست رفتار نکرده و به عبارتی “عاصی” میشود. متاسفانه، اغلب والدین نمیدانند که تنبیه مانع ایجاد پیوندهای عمیق عاطفی میان آنها و فرزندشان میشود. زیرا طبیعی است که انسان از کسی یا چیزی که به او آسیب میزند، پرهیز کند. ارتباط عاطفی و عشق و محبت واقعی زمانی بین والدین و فرزند ایجاد می شود که پیوندهای احساسی قوی به صورت چند جانبه ایجاد شده باشد.
از دیگر عوارض تنبیه بدنی کودک، فوران خشم و سرخوردگی انباشته شده در دوران کودک تنبیه شده است. نوجوانان پرخاشگر و ناسازگار از آسمان به زمین نیفتادهاند، آنان نتیجه تربیت نادرست والدین خود هستند. بعضی والدین نمیدانند که با تنبیه بدنی، باورهایی نادرست را در کودک خود تقویت میکنند: “زورگویی” یا “قدرت حرف اول را می زند”. این کودکان در آینده شروع به آزار و اذیت افراد ضعیفتر و کوچکتر از خود خواهند کرد و این امر در زندگی آینده این افراد، به امری عادی تبدیل خواهد شد. بعضی والدین هرگز در دوران کودکی نیاموختهاند که راههای مناسبتری نیز برای تربیت فرزندانشان وجود دارد.
در کل باید به خاطر داشت که عوارض ناشی از تنبیه بدنی کودکان، تنها گریبانگیر والدین نخواهد شد، بلکه کل جامعه نیز از آن متاثر خواهد شد. باید همیشه به یاد داشت که هر انسانی حق دارد از خود دفاع کند و کودکان ما نیز هر چند کوچکند، اما در واقع انسان هستند. پس سعی نکنید حقوق آنها را نادیده بگیرید.
نویسنده: مسعود امین ناجی
